Urząd Gminy Kowiesy

   Komitet Budowy Szkoły w Jeruzalu w wyżej wymienionym składzie został zatwierdzony przez gminę i starostwo. Gdyby nie zaofiarowana pomoc marszałka tow. Władysława Kowalskiego i jego żywe zainteresowanie się ta sprawą, w Jeruzalu nie byłoby szkoły siedmioklasowej, a cóż dopiero mówić o szkole jedenastoletniej. Przed kierowniczką szkoły ob. Eugenią Zakrzewską i Komitetem Budowy Szkoły stanęły teraz poważne zadania, ale nie mniejsze trudności, borykano się na każdym kroku..

   Marszałek tow. Władysław Kowalski informował o swojej korespondencji do komitetu  Budowy Szkoły w Jeruzalu, że projekt budynku szkolnego wykona Ministerstwo Odbudowy. Ludność okolicznych wiosek: Chełmc, Esterki, Dębniaka, Dolecka, Dzwonkowi, Lisnej, Psar, Wólki Jeruzalskiej Paplina, Emilianowi, Łajszczewa i Jeruzala uchwaliła pomoc w budowie szkoły w postaci dokładnie określonej przez każdą gromadę dniówek konnych i pieszych, a także zobowiązała się dać kamienie i piasek. Przed Komitetem budowy Szkoły stanął problem kupna placu. Plac o obszarze 2 ha miał być kupiony od ob. Stanisława Osieckiego Zofii Osieckiej za sumę 145 tyś złotych. Umowa została sporządzona i podpisana przez właścicieli. Komitet znalazł się teraz w krytycznym położeniu. Chodziła bowiem o  sprawy finansów, a wiec pokrycie kosztów kupna placu. Estrony gminy nie mogło być mowy o żadnej pomocy. Czterech członków Komitetu Budowy Szkoły tj. Ks. proboszcz Mieczysław Kafarski, ob. Grzejszczak Jan, ob. Wilczak Jan i ob. Cecylia Studniarek, zdecydowało się na prywatne zaciągnięcie pożyczki w banku po 40 tyś złotych, co również nie było zrealizowane, ponieważ pożyczki nie mogli uzyskac. Wreszcie Komitet podjął myśl wydrukowania „cegiełek” i jednorazowej zbiórki pieniędzy od rodziców, aby pokryć koszta kupna placu.

  Przy wzmożonym wysiłku Komitetu Budowy Szkoły i społeczeństwa przystapiono do budowy. Nie brakło chętnych, którzy w czynie społecznym pracowali przy budowie. Od pierwszego spotkania tow. Władysława Kowalskiego z tutejszym społeczeństwem upłynęło pięc lat, zanim w roku 1953 nastąpiło otwarcie szkoły. Urzeczywistniły się plany podjęte przez byłego kierownika, ob.Antoniego Filipczaka. Skończyła się nauka w prywatnych domach u gospodarzy. Uległy zmianie warunki pracy. W nowym gmachu szkolnym wygospodarowano sale na mieszkania dla nauczycieli. Od roku szkolnego 1966/67 na skutek  przeprowadzonej reformy w szkolnictwie szkoła została ośmioklasową. Rok 1971 przyniósł nowe zmiany. Szkoła w Jeruzalu została szkołą zbiorczą”.

                                                                         Tekst zredagowany w latach 70,

pochodzi z kroniki szkolnej.